Πως εκοιμήθει ο Παπαδιαμάντης
(Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 59 ετών στις 3 Ιανουαρίου 1911.)
(Το σημείωμα του Μωραϊτίδη )
Από 30 Νοεμβρίου ήτοι κλινήρης…Μια ημέρα κατέβηκε στη αυλίτσα .Ελιποθύμησε. Μόλις τον επρόφθασαν να μην πέσει και σκοτωθεί. Όταν συνήλθε, μάς ηρώτησε –Τι μου συνέβη; Ακούσας ότι ελιποθύμησεν.
-Ε! θα πεθάνω, είπε. Τόσα χρόνια δεν ελιποθύμησα…
Να πάρουμε, του είπαν τα κορίτσια, γιατρό;
-Θα καλέσωμεν πρώτον τον ουράνιον ιατρόν, απήντησεν. Εκάλεσαν όμως τα κορίτσια ιατρόν. Αλλά δεν τον εδέχθη. Ξαναήλθεν ο ιατρός. Δεν τον εδέχθη. Το βράδυ ήλθεν ο Παπανδρέας και εδιάβασε Παράκλησιν. Ύστερα εδέχθη και τον ιατρόν….
Διήρκησεν η ασθένια 35 ημέρας, κατά τας οποίας ήτο κλινήρης. Μετάλαβε τρεις φοράς εις το διάστημα αυτό. Έκαμεν ευχέλαιον. Του εδιάβαζεν ο Παπανδρέας την μεγάλην συγχωρητικήν Ευχήν· αυτήν ήθελεν.
-Την μεγάλην Ευχήν, Παπανδρέα, τού έλεγεν.
Του αγίου Βασιλείου το βράδυ μετάλαβε δια τελευταίαν φοράν. Όταν εβράδυασε καλά, ανεσηκώθη ολίγον ωσάν ενθουσιασμένος από κάποιαν ανάμνησιν. Ηκροάτο σιωπών το τραγούδι του αγίου Βασιλείου…που τραγουδούσαν τα παιδιά
Εζήτησεν έπειτα βιβλίον να διαβάσει. Του έδωσαν τον Σαίξπηρ. Το έλαβεν αλλά δεν ημπόρεσε να διαβάσει. Δεν έβλεπεν, αν και το φως ήτο πολύ.
-Ε, τώρα θα πεθάνω πλέον! Τα κορίτσια άρχισαν να κλαίουν. –Μη κλαίτε, δεν αποθνήσκω. Μη κλαίτε! Μετά 24 ώρας απέθνησκεν. Ολίγην ώραν πριν, ήρχισε να ψάλλει:
«Την χείρα σου την αψαμένην» (διότι επλησίαζεν η παραμονή των Φώτων, ότε ψάλλεται το εύμορφον αυτό τροπάριον). Αλλά δεν ηκούοντο καθαρά οι λόγοι. Μετ’ ολίγον εξέπνευσε· μεσάνυκτα της 2ας προς την 3ην Ιανουαρίου.
13.Νοσταλγός Μπάμπης Τσέρτος Μουσική Ανδρέας Κατσιγιάννης /Στίχοι Ηλίας Κατσούρης.YouToube
Το συγκεκριμένο τραγούδι σε στίχους του αείμνηστου Ηλία Κατσούλη, είναι μια περιγραφή της ζωής του μεγάλου μας λογοτέχνη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Αυτός ο γέρος λίγο κάτω απ’ τα εξήντα
που δεν θα φτάσει ούτε καν τα εβδομήντα.
Πότε ξυλάρμενο στα πάθη του αρμενίζει
πότε εξόριστος του κόσμου αυτού γυρίζει.
Αυτός που μόνος του πλανιέται στην Αθήνα
που νοσταλγεί τις εξοχές με τ’ άγια κρίνα
διαβάζει γράμματα κι ευχές από τη Σκιάθο
και συλλαβίζει προσευχές από τον Άθω.
Αυτός ο άνδρας δίχως στέφανα και βέρα
ούτε που ξέρει πως θα δοξαστεί μια μέρα.
Κάθε που νιώθει στην ψυχή του αϋπνία
ψέλνει σ’ αγίου ταπεινού την αγρυπνία.
Αυτός ο γέρος που ζητά θεού συμπόνια
Θα σωριαστεί μια νύχτα έρωτας στα χιόνια.
Που θα τα λιώσει αργά μ’ αέρινη βροχούλα
σαν το κορίτσι που το λέγανε Μοσχούλα.
Αυτός ο γέρος κάπου τώρα στα ουράνια
θα περπατά με μια θλιμμένη περηφάνια.
Πάντα τρυμένο πανωφόρι θα φοράει
και στου παράδεισου το φως δεν θα χωράει.
Μπάμπης Τσέρτος, Ανδρέας Κατσιγιάννης - ΚύμαYouTube · Protasis Music29 Οκτ 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου