Τρία χρόνια χωρίς Γρηγόρη...

 

Τρία χρόνια χωρίς Γρηγόρη, χωρίς τον Γρηγόρη όλων μας που είχε παραμείνει παιδί στη ψυχή και το σώμα, ο αιώνιος έφηβος που έδινε χαρά στους πάντες.

Πέρασαν κιόλας τρία ολόκληρα χρόνια χωρίς τον στυλοβάτη της Αγίας Σοφίας που βοηθούσε αθόρυβα όλο τον κόσμο.

Αυτό το χαμόγελο που σε κέρδιζε αμέσως που με τη θετική του αύρα ξέχναγες αμέσως ό,τι πρόβλημα είχες. Ήταν πάντα εκεί για όλους όσους  τον χρειάζονταν .

Άνθρωπος με Α κεφαλαίο, ηθικές αξίες, δοτικός, άνθρωπος γεμάτος αγάπη και πίστη, κοντά στην εκκλησία, την ενορία του την Αγ. Σοφία που υπηρέτησε πάνω από 30 χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του που γι αυτόν θα ήταν μια καινούρια αρχή στα θεία και στα ουράνια.

Ο Θεός τον πήρε κοντά του τη καλύτερη του στιγμή χωρίς να δει καμία θλίψη, παρά μόνο χαρές.

Ένας άνθρωπος πρότυπο σε όλους τους ρόλους του ως πατέρα, συζύγου, αδελφού, φίλου, εργαζόμενου. Άνθρωπος αισιόδοξος ακόμα και στα δύσκολα που συνέβαιναν δεν έχανε ποτέ το κουράγιο του και είχε να σου δώσει μια καλή συμβουλή, να σου μεταδώσει τη θετική του σκέψη.

Άνθρωπος με ευχάριστη προσωπικότητα, γλυκεία παρουσία, με καθαρό βλέμμα και αλήθεια πάντα στα μάτια του, πράγμα σπάνιο για την  εποχή μας.

Ήταν αγαπητός σε όλους, όλοι τον ήθελαν για παρέα τους γιατί είχε καρδιά μικρού παιδιού. Αυτή όμως σταμάτησε νωρίς, έτσι θέλησε να κάνει. Ήταν δυνατός άνθρωπος γεμάτος ενέργεια, ζωντάνια, όρεξη για ζωή.

Δε τον ξεχνά κανείς, μας λείπει, ωστόσο είναι χαραγμένος στο μυαλό μας και είναι σίγουρο ότι μας προσέχει από τον παράδεισο…