«…Εἴ τις ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τὸ δίκαιον ὄφλημα… εἴ τις μετὰ τὴν ἕκτην ἔφθασε, μηδὲν ἀμφιβαλλέτω, καὶ γὰρ οὐδὲν ξημιοῦται.
Εἴ τις ὑστέρησεν εἰς τὴν ἐνάτην προσελθέτω μηδὲν ἐνδοιάζων.
Εἴ τις εἰς μόνην ἔφθασε τὴν ἑνδεκάτην, μὴ φοβηθῆ τὴν βραδύτητα. Φιλότιμος γὰρ ὤνν ὁ Δεσπότης, δέχεται τὸν ἔσχατον καθάπερ καὶ τὸν πρῶτον… εἰσέλθετε πάντες εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου ἡμῶν… ἐγκρατεῖς καὶ ράθυμοι τὴν ἡμέραν τιμήσατε, νηστεύσαντες καὶ μὴ νηστεύσαντες, εὐφράνθητε σήμερον… πάντες ἀπολαύσατε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως…
Μηδεὶς ὀδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμη γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε…»
Αυτά τα υπέροχα λόγια δημιουργούν ένα προβληματισμό:
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μοιάζει να θεωρεί ίσους εκείνους που έχουν πνευματικὰ προετοιμαστεί για την εορτή με όλους εκείνους που έμειναν απροετοίμαστοι. Καλεί και τοὺς μεν και τους δε. Μιλά σαν να μην υπάρχει καμία διαφορὰ ανάμεσα τους, σαν να δέχονται όλοι την ίδια Χάρη. Και όμως, ξέρουμε ότι τη Χάρη της Αναστάσεως την απολαμβάνουν εκείνοι που σήκωσαν και τον Σταυρό Του και πέθαναν μαζί Του.
Ξέρουμε ότι η οδύνη της Μεγάλης Παρασκευής είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη χαρά του Πάσχα. Αυτό είναι αλήθεια!!. Ωστόσο ο Κύριος μας, μέσα στὸ μέγα Του έλεος, επιφυλάσσει απόψε στον εαυτό Του το δικαίωμα να ανατρέψει την τάξη των πραγμάτων. Αποκάλυψε στους Αποστόλους τον θρίαμβό Του, πριν τους συνδέσει με το Πάθος Του. Όλοι, εκτός απο εναν, Τον εγκατέλειψαν κατα τις οδυνηρές ώρες του Γολγοθά, κι όμως τους δέχεται όλους απευθείας στη χαρὰ της Αναστάσεως Του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι άλλαξε η οικονομία της σωτηρίας μας: Χωρίς τον Σταυρὸ η δόξα της Αναστάσεως δεν μπορεί να γίνει δική μας.
Αλλά ο Σωτήρας οικονομεί την αδυναμία των μαθητών Του.
Τοὺς χαρίζει σήμερα τη χαρὰ του Πάσχα, παρότι είναι τόσο λίγο προετοιμασμένοι γι’ αυτή,και αργότερα,θα τοὺς μυήσει και στο Πάθος:
Κατὰ τον ίδιο τρόπο λειτουργεί ο Κύριος μας και με εμάς. Απέχουμε πολὺ -αρκετοί από εμάς- από του να έχουμε πιει το ποτήρι του Πάθους.
Δεν βοηθήσαμε τον Ιησού να σηκώσει τον Σταυρό Του.
Δεν συσταυρωθήκαμε μαζί Του.
Την ώρα της αγωνίας Του κοιμόμασταν.
Τον εγκαταλείψαμε.
Τον αρνηθήκαμε με τις ποικίλες αμαρτίες μας.
Κι όμως, παρὰ την ελάχιστη ετοιμασία μας, παρὰ το ότι δεν είμαστε καθαροί, ο Ιησούς μας προσκαλεί να εισέλθουμε στην Πασχάλια χαρά.
Αν ανοίξουμε ειλικρινά την καρδιά μας στη συγγνώμη που ανέτειλε από τον Τάφο Του.
Αν αφήσουμε να την πλημμυρίσει το Φως της Αναστάσεως,
Αν προσκυνήσουμε την παρουσία του Αναστάντος θα δεχθούμε κι εμείς τη δύναμη της Αναστάσεως, την οποία το δώρο της Πεντηκοστής θα τελειοποιήσει.
Τότε και μόνο τότε θα καταλάβουμε το νόημα του Σταυρού και θα μπορέσουμε να διεισδύσουμε, όσο μας επιτρέπουν οι φτωχές μας δυνάμεις, στο Μυστήριο του Πάθους.
Να λοιπὸν πώς εξηγείται η έκκληση του Χρυσοστόμου, η μάλλον η υπόσχεση του, σε όσους δεν είναι έτοιμοι, στους «μη νηστεύσαντες».
Η Εκκλησία έκανε μία θαυμάσια επιλογή εντάσσοντας αυτή την ομιλία στην ημέρα του Πάσχα.
Ας την ξαναδιαβάσουμε, ας καθρεφτίσουμε τον εαυτόν μας σε αυτή,και ας αναλογισθούμε την απέραντη αγάπη του Κυρίου μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου