Ο Σταυρός του Χριστού είναι αποτέλεσμα της αγάπης του για τον άνθρωπο.
Δείχνει πως η αγάπη μπορεί να εκδηλωθεί με θυσία η ακόμα και με αυτόν τον θάνατο.
Υπάρχει μια ιστορία,ένα συναξάρι,που δείχνει πως η θυσία από αγάπη καταλύει κάθε εχθρότητα.
Το δωδέκατο αιώνα, ο πρίγκηπας του Μούρομ (στην Ρωσσία) βρισκόταν σε πόλεμο με ένα γειτονικό κρατίδιο του οποίου οι κάτοικοι ήταν ειδωλολάτρες.
Ο πρίγκιπας του Μούρομ με ένα γρήγορο πόλεμο κατάφερε νὰ περικυκλώσει τοὺς αντιπάλους του μέσα στο κάστρο τους.
Αυτό που απέμενε, ήταν να αποκλείσει τη μικρὴ πόλη και να περιμένει μέχρις ότου η πείνα και δίψα τοὺς σκοτώσουν η τοὺς αναγκάσουν να παραδοθούν.
Ο πρίγκηπας όμως ήταν Χριστιανὸς και δεν άντεχε να διανοηθεί μια τέτοια εκδοχή και κυρίως τον θάνατο τόσων αθώων ανθρώπων και παιδιών.
Έτσι τους ζήτησε να κάνουν Ειρήνη χωρίς κανένα όρο και να ζουν αρμονικά.
Όμως εκείνοι ήταν ειδωλολάτρες, δεν πίστευαν στο Θεὸ των Χριστιανών.
Δεν μπορούσαν να πιστέψουν πὼς δεν υπήρχε κάποιο στρατήγημα, κάποιο ύπουλο παιγνίδι κρυμμένο πίσω από την εισήγηση αυτή, και αφού έκαναν μία συνεδρίαση αποφάσισαν να δεχτούν την προσφορὰ του πρίγκηπα με τον όρο ότι θα τοὺς έστελνε για όμηρο στο κάστρο τους,έναν από τοὺς δύο γιούς του ώστε, αν εκείνος τοὺς πρόδωνε, να πάρουν εκδίκηση σκοτώνοντας το παιδὶ μπροστά στα ίδια του τα μάτια.
Μπορεί να φαντασθεί κανείς πως θα ένιωσε ο πρίγκιπας!
Δεν μπορούσε να εμπιστευθεί το λόγο τους όμως ένιωθε πὼς είχε καθήκον να κάνει ο,τι περνούσε από τις δυνάμεις του για να φέρει την Ειρήνη και τη συμφιλίωση στο όνομα του Χριστού, χωρὶς όρους.
Ο βίος του Αγίου Μιχαὴλ του Μούρομ μας λέει λοιπόν ότι ο πατέρας του βημάτιζε τη νύχτα πάνω και κάτω μέσα στὴ σκηνὴ του άυπνος, όλος αγωνία.
Το ένα από τα παιδιά του που ήταν δεκατεσσάρων χρονών κοιμόταν βαθειά, το μικρότερο όμως, που ήταν εννιά χρόνων, παρακολουθούσε την αγωνία του πατέρα του κι ύστερα από παρακάλια έμαθε την αιτία της αγωνίας του.
Το παιδί έμεινε για λίγο σκεπτικό και είπε με μεγάλη σοβαρότητα στον πατέρα του:
«Πατέρα μου, δεν το βλέπεις πως μπορούμε τώρα κι εμείς να κάνουμε αυτό που έχουν κάνει ο Θεός και το παιδί του ο Ιησούς Χριστός;
Αν με στείλεις στο εχθρικό στρατόπεδο θα πετύχουμε την Ειρήνη αλλά και αν με σκοτώσουν εσύ θα έχεις μιμηθεί το Θεὸ κι εγώ τον Χριστό, εσύ δε μου έμαθες ότι πρέπει να μιμούμαστε όλες τις πράξεις του Ιησού Χριστού μας;»
Ο πρίγκηπας βρέθηκε σε μεγάλη αμηχανία αλλά τελικά δέχτηκε την πρόταση του παιδιού.
Την άλλη μέρα με την Ανατολή του ήλιου μπορούσες να δεις αυτό το εννιάχρονο αγόρι, μόνο του, όλο εμπιστοσύνη, με θάρρος προετοιμασμένο ακόμα και να θυσιαστεί μιμούμενο τον ίδιο τον Χριστό.
Βγήκε από σκοτεινὸ δάσος στο οποίο καθόταν ο στρατός του πρίγκηπα και κατευθύνθηκε προς το κάστρο των ειδωλολατρών.
Μεγάλη γαλήνη βασίλευε στο δάσος και τα μάτια όλων ήταν καρφωμένα στο μικρὸ πρίγκηπα.
Οι άνθρωποι είχαν συγκινηθεί από τὴν ομορφιά της όψης του,αλλά περισσότερο από την γενναιότητα και την ομορφιά της ψυχής του.
Ήταν όμως και κάποιος που δεν είχε συγκινηθεί, που είχε μίσος και φθόνο στην καρδιά του.
Πήρε λοιπόν το τόξο του, και έριξε ένα βέλος και το παιδὶ έπεσε, πληγωμένο θανάσιμα.
Τη στιγμὴ εκείνη όλοι οι άνδρες του πρίγκηπα κι ολόκληρος ο λαὸς της πόλης των ειδωλολατρών,ξεχνώντας τον κίνδυνο, ξεχνώντας πὼς ήταν εχθροί έτρεξαν για να δουν αν το παιδὶ είχε πεθάνει η αν υπήρχε ακόμα ελπίδα. Το παιδὶ πέθαινε.
Όταν οι ειδωλολάτρες και οι Χριστιανοὶ ξαφνικὰ θυμήθηκαν πὼς ήταν σε πόλεμο είδαν τοὺς στρατοὺς τους αναμεμιγμένους και κατάλαβαν τότε πὼς δεν ήταν πια εχθροί: ήταν απλώς άνθρωποι, βαθειὰ συγκινημένοι, με δάκρυα στα μάτια και πόνο στην καρδιά, που στεκόντουσαν με φρίκη μπροστὰ στην ασπλαχνία και το μίσος.
Το παιδὶ με το θάνατο του τοὺς είχε ενώσει, τοὺς είχε φέρει την Ειρήνη.
Κάτι παρόμοιο μπορούμε όλοι να κάνουμε απέναντι στην κακότητα και την έχθρα .
Η αγάπη πάντοτε φέρνει τη συμφιλίωση, την Ειρήνη, κι είναι δυνατότερη από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος ποὺ στο μέσο του ταξιδιού της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η εκκλησία,μας δείχνει το Σταυρό:
Είναι η ελπίδα μας, η μόνη αληθινή μας ελπίδα, είναι η χαρά μας, είναι η απόδειξη πὼς ο Θεὸς μας αγαπά και θυσιάστηκε για μας.
Είναι η υπενθύμιση ότι δεν υπάρχει ανάσταση χωρίς Σταυρό.
Και ότι Σταυρός χωρίς ανάσταση δεν είναι ο Σταυρός του Κυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου