Δεν ξέρω πολλές περιγραφές που να αποτυπώνουν πιο ρεαλιστικά από αυτήν στα Απομνημονεύματα του Φωτάκου, υπασπιστή του Θ. Κολοκοτρώνη, τη συμβολή του Γέρου του Μοριά στη μεταμόρφωση των απόλεμων ραγιάδων σε πολεμιστές της ελευθερίας. Τότε που, από την άνοιξη έως το φθινόπωρο του 1821, η «βλάσφημη» επανάσταση των ελλήνων ζορμπάδων επιδεικνύει τα πρώτα της λάφυρα στον αρχόμενο πόλεμο της ανεξαρτησίας (Βαλτέτσι, Βέρβενα, Δολιανά, Γράνα, Τριπολιτσά):
«[...] Αφού εγλυτώσαμεν από τον πόλεμον και επεστρέψαμεν εις
το χωριό Βαλτέτσι ηύραμεν τους σκοτωμένους
χριστιανούς και δεν εζυγώναμεν κανέναν μας εις αυτούς κοντά.
Εκιτρινίσαμεν από τον φόβον μας διότι πρώτην φορά είδαμεν ανθρώπους
σκοτωμένους. Ο δε Κολοκοτρώνης δια να μας ενθαρρύνη εμάζωνε τα κομμάτια του
καθενός, τα εφίλαγε και έλεγεν εις τους τριγύρω στρατιώτας ότι αυτοί είναι
άγιοι, θα παν εις τον παράδεισον σαν μάρτυρες και τότε εζυγώσαμεν και τους
εθάψαμεν [...]»
Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος, Απομνημονεύματα, σ. 47
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου