Τρέχει.
Και μάλιστα χωρίς να κοιτάει πίσω.
Θυμάμαι μικρός που η γιαγιά έλεγε: «Κάτσε να μεγαλώσεις και θα δεις πώς φεύγουν τα χρόνια».
Τότε μου φαινόταν υπερβολική. Τώρα… μου φαίνεται προφητική. (Αχ μωρέ γιαγιά… όλα τα ήξερες…!!!)
Πότε ήμασταν παιδιά και μετρούσαμε τα χρόνια με γενέθλια... πότε γίναμε μεγάλοι και τα μετράμε με υποχρεώσεις... και ξαφνικά φτάνει πάλι αλλαγή του χρόνου και αναρωτιόμαστε: «Μα πότε πρόλαβε να περάσει κιόλας;»
Ο χρόνος, αν τον ρωτήσεις, θα σου πει πως δεν φταίει αυτός. Εμείς φταίμε που τον αφήνουμε να περνάει χωρίς να τον προσέχουμε. Γιατί ο χρόνος δεν χάνεται όταν περνάει, χάνεται όταν δεν τον γεμίζουμε.
Κι εδώ είναι το παράξενο: όταν περιμένουμε κάτι ωραίο, ο χρόνος σέρνεται. Όταν όμως ζούμε απλώς «στον αυτόματο», φεύγει σαν να βιάζεται.
Ο Θεός μας χάρισε τον χρόνο όχι για να τον σκοτώνουμε, αλλά για να τον ζούμε.
Όχι για να τον γεμίζουμε μόνο με πράγματα, αλλά και με πρόσωπα.
Με ένα «σ’ αγαπώ» που το αναβάλαμε.
Με μια συγγνώμη που άργησε.
Με μια προσευχή που – στην καλύτερη των περιπτώσεων - είπαμε βιαστικά ή που δεν είπαμε και καθόλου.
Και ξέρετε ότι έχει χιούμορ ο χρόνος; Δεν μας ρωτάει ποτέ αν είμαστε έτοιμοι. Απλώς αλλάζει αριθμό στο ημερολόγιο και μας λέει: «Πάμε παρακάτω».
Η αλλαγή του χρόνου δεν είναι μαγική. Δεν αλλάζει τη ζωή μας από μόνη της, αλλά μας θυμίζει κάτι πολύ απλό και πολύ σοβαρό: ότι μας δόθηκε ακόμα ένας χρόνος.
Διάβασα ένα ωραίο στο διαδίκτυο που λέει πως σε λίγες ημέρες θα πιστωθούν στο λογαριασμό της ζωής σου 365 ακόμη ημέρες… Φρόντισε να τις εκμεταλλευτείς όπως πρέπει… (βέβαια το ''όπως πρέπει'' χωράει μεγάλη συζήτηση)
Μα δίνεται, λοιπόν, ακόμα ένας χρόνος!!! Όχι δεδομένος, όχι ατελείωτος, αλλά πολύτιμος.
Κι αν κάτι αξίζει να ευχηθούμε για τον νέο χρόνο, δεν είναι απλώς «καλή χρονιά», αλλά καλή χρήση του χρόνου.
Να έχουμε χρόνο για τον Θεό, χρόνο για τους συνανθρώπους μας και λίγο χρόνο και για τον εαυτό μας. Όχι για να τρέχουμε πιο γρήγορα, αλλά για να στεκόμαστε λίγο πιο ουσιαστικά.
Γιατί τελικά, δεν μετριέται η ζωή με τα χρόνια που πέρασαν, αλλά με την αγάπη που χώρεσε μέσα τους.
Με το καλό η Νέα Χρονιά, λοιπόν…!!!
Με χρόνο αληθινό.
Κι αν κάτι αξίζει να ευχηθούμε για τον νέο χρόνο, δεν είναι απλώς «καλή χρονιά», αλλά καλή χρήση του χρόνου.
Να έχουμε χρόνο για τον Θεό, χρόνο για τους συνανθρώπους μας και λίγο χρόνο και για τον εαυτό μας. Όχι για να τρέχουμε πιο γρήγορα, αλλά για να στεκόμαστε λίγο πιο ουσιαστικά.
Γιατί τελικά, δεν μετριέται η ζωή με τα χρόνια που πέρασαν, αλλά με την αγάπη που χώρεσε μέσα τους.
Με το καλό η Νέα Χρονιά, λοιπόν…!!!
Με χρόνο αληθινό.
