Φυσικά μιλάμε για την εποχή που δεν υπήρχαν οι ‘’ειδοποιήσεις – υπενθυμίσεις’’.
Ούτε like’s, ούτε μηνύματα στις 2 το βράδυ, ούτε Google Maps να μας λέει πού να στρίψουμε… (Εδώ ανοίγω μία παρένθεση: όποιος ήξερε παλιά να χρησιμοποιεί χάρτη στο αυτοκίνητο ήταν τουλάχιστον ευφυής. Έφτανες σε ένα σημείο που για να συνεχίσεις στον ίδιο δρόμο έπρεπε από τη σελίδα 128 που ήσουν να πας στην 324… ολόκληρη έρευνα… άσε που χρειαζόσουν απαραίτητα και συνοδηγό…)
(και συνεχίζω…)
Κι όμως… ζούσαμε! Ζούσαμε και μάλιστα μια χαρά!!!
Μιλάμε για τότε που αν ήθελες να βρεις μια πληροφορία ή
άνοιγες εγκυκλοπαίδεια (εμείς είχαμε μία κόκκινη με πολλούς τόμους) ή πήγαινες στην
βιβλιοθήκη και έπαιρνες σημειώσεις με στυλό (αυτό δεν χρειάστηκε να το κάνω
ποτέ).
Τώρα απλά γκουγκλάρεις (ή googleάρεις).
Μιλάμε για τότε που όταν έλεγες «Ραντεβού στις 6:000 στην
πλατεία», όντως εμφανιζόσουν στις 6:000, γιατί δεν υπήρχε το «στέλνω
μήνυμα, έχει κίνηση».
… και κυρίως τα Σαββατόβραδα (τα βράδια μας γενικά) δεν
περνούσαν με scrolling. Περνούσαν με βιντεοκασέτες (πολύ παλιά),
επιτραπέζια, ή απλώς… βαριόμασταν. Και αυτή η βαρεμάρα, όσο και αν σήμερα μας κάνει
εντύπωση, είχε κάτι δημιουργικό μέσα της. Από εκεί ξεκινούσαν οι ιδέες, τα
όνειρα και το «τι θα κάνουμε αύριο;».
Τα ταξίδια δεν είχαν GPS, παρά έναν τσαλακωμένο χάρτη
στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου.
Οι φωτογραφίες δεν ήταν αμέτρητες (υπάρχει και
προγενέστερη σχετική ανάρτηση για αυτό το θέμα). Ήταν 24 καρέ, κι έπρεπε
να διαλέξεις προσεκτικά τι αξίζει να αποτυπωθεί.
Κι αν ήθελες να μάθεις τα νέα ενός φίλου, τον έπαιρνες τηλέφωνο στο σπίτι
(με πιθανότητα να το σηκώσει η μαμά του – συνήθως έτσι γινόταν). – Θυμάμαι ότι
είχαμε ένα σταθερό τηλέφωνο με καντράν και αρκετά μέτρα καλώδιο,
για να μπορούμε να μιλάμε σε όποιο δωμάτιο θέλαμε…
ΣΗΜΕΡΑ… έχουμε τα πάντα σε μια οθόνη και ίσως, για αυτό,
μερικές φορές νιώθουμε ότι μας λείπει κάτι.
Όχι ότι η τεχνολογία είναι κακή εξέλιξη. Όχι. Όλοι τη
χρησιμοποιούμε και είναι και πολύ χρήσιμη. Έχω, όμως, την αίσθηση ότι – όπως συμβαίνει
σε πολλά πράγματα της ζωής μας – το έχουμε παρακάνει λίγο… Της έχουμε δώσει
πολύ χώρο στην καθημερινότητά μας, ξεχνώντας την πραγματική, ουσιαστική και
αληθινή σύνδεση… χωρίς Wi - Fi.
Τότε που η ζωή μας είχε ισχυρό σήμα καρδιάς!!!
ΕΡΩΤΗΜΑ: Ειλικρινά τώρα… θα μπορούσατε να ζήσετε με απλότητα,
έστω για μία εβδομάδα;;;
