…την πρώτη μου κατηχήτρια… Ελένη Μελά να είσαι καλά
όπου και αν βρίσκεσαι!!!
Θυμάμαι…
…την πρώτη μας αίθουσα… Το δωματιάκι στο γυναικωνίτη!!!
Ναι, τότε κάναμε μάθημα στην Εκκλησία και στο παλιό καφενείο απέναντι (αυτό που
μετέπειτα έγινε παιδότοπος κλπ κλπ κλπ). Μιλάμε φυσικά για τα μέσα - τέλη της δεκαετίας
του 1980 (…ωραία χρόνια!!!)
Θυμάμαι…
…τα μπλε τετραδιάκια που κολλάγαμε την εικόνα και από
κάτω το σύνθημα του μαθήματος. Προσέχαμε να κάνουμε και ωραία γράμματα... (τρομάρα μας)
Θυμάμαι…
… τα κόκκινα γιλεκάκια που φοράγαμε στη χορωδία. Όσο και αν
ακούγεται περίεργο, το έχω ακόμη… το γιλεκάκι που φορούσα
στη χορωδία όταν πήγαινα δημοτικό (λίγο τσαλακωμένο βέβαια, αλλά ποιος
νοιάζεται;;; τώρα ούτε για γάντι δεν μου κάνει…)
Θυμάμαι…
… το ενοριακό μας περιοδικό, το «ΛΟΙΠΟΝ». Για λόγους δικαιοσύνης:
τον τίτλο τον οφείλουμε στην κα Αντζολέτα Λεοντσίνη, η οποία παραμένει κατηχήτρια
της Ενορίας μας.
Θυμάμαι…
… όλους του Ιερείς του Ναού μας από τότε έως σήμερα… όλους μου
τους Κατηχητές και τα στελέχη της Ενορίας μας… όλες τις κυρίες και τους επιτρόπους που διακονούσαν όπου
χρειαζόταν… όλους τους ψαλτάδες και τις νεοκόρισσες… (σχεδόν) όλα τα χιλιάδες
παιδιά που πέρασαν από τα Κατηχητικά μας όλα αυτά τα χρόνια.
ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ!!!
Από όλους μάθαμε πολλά!
Τους κεκοιμημένους τους μνημονεύουμε στην Αγία Πρόθεση και
ζητούμε την ευχή τους.
Του ζωντανούς, τους παρακαλούμε – και κυρίως τους νέους μας -
να συνεχίσουν να βρίσκονται κοντά στο Χριστό και την Εκκλησία Του. Να είναι ενωμένοι
με του Σώμα και το Αίμα Του.
Να συνεχίζουν με όποιο τρόπο μπορούν την μικρή ενοριακή μας
προσπάθεια και όταν έρθει η ευλογημένη, και για εκείνους, ώρα να παραδώσουν τη
σκυτάλη Δοξάζοντας τον Πανάγιο Θεό μας...
...για όλες τις στιγμές της ενοριακής μας ζωής, οι οποίες συνόδευαν – και συνοδεύουν – πάντα και τις στιγμές της καθημερινότητάς μας!!!
