Στὴν ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς σου προσπάθειας ἦρθε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ σὲ ἐπισκίασε. Ὅλα γινόταν μὲ χαρὰ καὶ εὔκολα. Εἶχες μέσα σου χαρά, αἰσθανόσουν τὸν Χριστὸ στὴν προσευχή σου, στὴν ἀνάσα σου, στὴν ζωή σου. Τώρα νιώθεις ὅτι Τὸν ἔχεις χάσει. Ἀπογοητεύεσαι. Στὶς δυσκολίες, στοὺς πειρασμοὺς καὶ στὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς σου νιώθεις μόνη σου. Ψάχνεις τὸν Θεὸ μὰ δὲν Τὸν βρίσκεις. Αἰσθάνεσαι ἐγκαταλελειμμένη. Ἐκκλησιάζεσαι, μελετᾶς τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐξομολογῆσε τακτικά, ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι ἀπῶν. Ποῦ εἶναι ὁ Χριστός; Ποῦ πῆγε ἡ Χάρις Του; Τί ἔκανα λάθος; Τί κάνω λάθος;
Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλά μοῦ ἔγραψες.
Σπάνια κάποιος μπορεῖ νὰ κρατήσει τὴν δωρεὰν Χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐμφανίζεται στὴν ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς του προσπάθεια χωρὶς νὰ τὴν ἀπωλέση.
Μόνο ὁ πραγματικὰ ταπεινός. Αὐτὸς ποὺ ζεῖ ὡς ἔσχατος κατ’ ἐπίγνωσιν καὶ κατ’ ἐπιλογὴν μένει χαριτωμένος.
Ὅπως σημειώνει ὁ μακαριστὸς γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ: «Σχεδὸν ὅλοι μας πέφτουμε στὴν παγίδα νὰ πλησιάζουμε τὸν Θεὸ ἀτομικά-νοητικά, ἀφήνοντας τὴν ὑπόλοιπη δημιουργία στὸ περιθώριο».
Ἐδῶ ἔγκειται ὁ ναρκισσισμός μας.
Βλέπουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν Χριστὸ καὶ τίποτα πέρα ἀπὸ αὐτό.
Γι’αὐτὸ καὶ ἐνῶ στὴν ἀρχὴ ὁ Χριστός μας γλυκαίνει μὲ τὴν Χάρη του, μετὰ ἀποτραβιέται γιὰ νὰ ταπεινωθοῦμε, γιὰ νὰ μὴν νομίζουμε ὅτι εἴμαστε κάποιοι σπουδαῖοι ἀπὸ μόνοι μας.
Στὴν ἀρχὴ ὅλα τὰ πνευματικὰ ἦταν εὔκολα, τώρα ὅμως χρειάζεται κόπος, προσπάθεια μεγάλη.
Ἡ ἐνθύμηση τοῦ πρώτου καιροῦ -τῆς γλυκάδος τῆς Χάριτος- ὑπάρχει μέσα στὴν καρδιά μας ὥστε νὰ μὴν ἀπογοητευόμαστε ἀλλὰ νὰ ἐλπίζουμε….
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου