Οι αρβύλες του ήταν βυθισμένες στο χιόνι, ενώ το κρύο του περόνιαζε τα κόκαλα. Προχωρούσε μόνος του. Τα πόδια του είχαν πάθει κρυοπαγήματα, αλλά αυτός συνέχιζε. Γύρω του, ήχοι και εικόνες. Ο θόρυβος από τις οβίδες που έσκαγαν πλάι του, τα αεροπλάνα που πετούσαν ψηλά στον ουρανό, και στο βάθος η λάμψη από αυτόματα όπλα. Το μόνο που άκουγε ήταν ο χτύπος της καρδιάς του.
Όλο το τάγμα του είχε χαθεί. μόνο αυτός απέμεινε για να αντισταθεί. Σήκωσε το βλέμμα του. Στο βάθος μακριά κυμάτιζε η γαλανόλευκη. Η σημαία είχε πέσει στα χέρια του εχθρού. Αποφάσισε. Έπρεπε να την πάρει πίσω.
Πήγε μπροστά. Οι σφαίρες έπεφταν πάνω του σαν χαλάζι, αλλά δεν μπορούσαν να τον βλάψουν. Αυτός κοιτούσε μόνο την σημαία. Έφτασε κοντά της. Την πήρε ευλαβικά στα χέρια του και τυλίχτηκε μ’ αυτή.
Την επόμενη μέρα, κάποιοι στρατιώτες που έτυχε να περνούν
από εκεί κοντά τον βρήκαν να κοιμάται μέσα σε μια λίμνη αίματος. Το σώμα του
ήταν κατατρυπημένο από τις σφαίρες. Το ίδιο και το μουσκεμένο κόκκινο πανί που
τον σκέπαζε.
ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου