-Κυρία, τι είναι η αγάπη;
Η δασκάλα θεώρησε ότι ο μαθητής άξιζε μια απάντηση αντάξια της ευφυΐας του. Καθώς σε λίγα λεπτά ακολουθούσε το διάλειμμα, η δασκάλα ζήτησε από όλους τους μαθητές της να ψάξουν στην αυλή και στον κήπο του σχολείου και να της φέρουν ό,τι διέγειρε μέσα τους το αίσθημα της αγάπης.
Τα παιδιά έτρεξαν έξω χαρούμενα και όταν επέστρεψαν η δασκάλα τους είπε:
-Θέλω το καθένα σας να μου δείξει τι έφερε.
Ο πρώτος μαθητής απάντησε:
-Εγώ έφερα αυτό τα λουλούδι. Δεν είναι ωραίο;
Όταν ήρθε η σειρά του δεύτερου, είπε:
-Εγώ έφερα αυτή την πεταλούδα. Κοιτάξτε τα πολύχρωμα φτερά της∙ θα τη βάλω στη συλλογή μου!
Ο τρίτος μαθητής συμπλήρωσε:
-Εγώ έφερα αυτό το πουλάκι που έπεσε από τη φωλιά του. Δεν είναι αστείο; Έτσι οι μαθητές ο ένας μετά τον άλλο, έβαζαν πάνω στην έδρα ό,τι είχαν φέρει από την αυλή.
Αφού τελείωσε η εναπόθεση των αντικειμένων, η δασκάλα παρατήρησε ότι μια μαθήτρια δεν έφερε τίποτα, αλλά παρέμενε σιωπηλή όλη την ώρα. Ένιωθε μάλλον ντροπή που δεν είχε φέρει τίποτα. Η δασκάλα στράφηκε προς το μέρος της και τη ρώτησε:
-Είσαι καλά ,παιδί μου; Τίποτα δεν βρήκες;
-Με συγχωρείτε, Κυρία. Είδα το λουλούδι και ένιωσα το άρωμά του∙ σκέφτηκα να το κόψω αλλά προτίμησα να το αφήσω στη θέση του για να συνεχίσει να δίνει το άρωμά του για μεγαλύτερο διάστημα. Επίσης είδα την πεταλούδα, πολύχρωμη και χαριτωμένη. Φαινόταν τόσο χαρούμενη που δεν θέλησα να τη φυλακίσω. Είδα ακόμη και το πουλάκι να πέφτει από τη φωλιά του καταγής και καθώς σήκωσα τα μάτια μου προς το δέντρο, παρατήρησα το θλιμμένο βλέμμα της μανούλας του και προτίμησα να το βάλω ξανά στη φωλιά του.
Γι’ αυτό, κυρία, μαζί μου έφερα το άρωμα του λουλουδιού, την αίσθηση της ελευθερίας της πεταλούδας και την ευγνωμοσύνη που παρατήρησα στα μάτια της μάνας του μικρού πουλιού. Πώς μπορώ όμως να σας δείξω αυτά που έφερα;
Η δασκάλα ευχαρίστησε τη μαθήτρια, βαθμολογώντας την με άριστα. Ήταν η μόνη που κατόρθωσε να αντιληφθεί ότι «μόνο την αγάπη μπορούμε να κουβαλούμε στην καρδιά μας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου