«Γονέας και κηδεμόνας»


Η ανθρώπινη φύση από μόνη της είναι αδύναμη. Ότι και αν θέλει να πετύχει δεν μπορεί να το καταφέρει εάν δεν έχει τη συνεισφορά Εκείνου. 

Εκείνου που Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε για να μπορέσει ο άνθρωπος να έχει αυτή τη δυνατότητα της ριζικής αλλαγής.

Μπορεί βέβαια η ανθρώπινη φύση να είναι αδύνατη, έχει όμως
σημαντικά όπλα για να αντιπαρατάξει στα όποια πάθη και αδυναμίες του: προσευχή, μετάνοια, συντριβή καρδιάς, ειλικρινή συναίσθηση αμαρτωλότητας... και εν τέλει την πλήρη παράδοση της υπάρξεώς του, στον Δημιουργό όλων.

Τόσο δύσκολο, αλλά και τόσο εύκολο.

Είναι πραγματικά δύσκολο - ιδίως στις μέρες μας - να αφοσιωθούμε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού. Να αφήσουμε την όποια «άσωτη ζωή» κάνει ο καθένας, να παραμερίσουμε πάθη και αδυναμίες.

Στην πραγματικότητα όμως είναι τόσο εύκολο να θέσουμε στη ζωή μας «γονέα και κηδεμόνα» Εκείνον ο οποίος σίγουρα δεν μας προδώσει ποτέ (όπως εμείς Αυτόν), δεν θα μας αμφισβητήσει ποτέ (όπως εμείς Αυτόν), δεν θα προσπαθήσει να μας ξεγελάσει ποτέ (όπως εμείς Αυτόν).

Λένε ότι «πρέπει να ζούμε την κάθε μας στιγμή σε αυτή τη γη σαν να είναι η τελευταία». 

Ισχύει... αρκεί σε αυτή τη φράση να δώσουμε πνευματικό νόημα και διάσταση. Να προσπαθούμε κάθε στιγμή να είμαστε όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι για να περάσουμε στην αιωνιότητα η οποία, χωρίς την παρουσία Του, θα είναι κόλαση.



 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου