Είχε σφοδρή επιθυμία νά πάει μαζί τους καί κάποιος δόκιμος, ο οποίος έμεινε τελικά στό μοναστήρι καταστενοχωρημένος, επειδή δέν τόν πήρε μαζί του ο γέροντας. Εκείνο, λοιπόν, τό βράδυ τρείς - τέσσερις πατέρες μαζί μέ τό δόκιμο συζητούσαν γιά τό ποιός από τούς σύγχρονους Γεροντάδες είναι μεγαλύτερος στήν πνευματική κατάσταση.
Άλλος έλεγε ότι είναι ο Πατήρ Σωφρόνιος, άλλος έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος κι ο στενοχωρημένος δόκιμος υποστήριζε μέ πάθος τόν Παππούλη. Η συζήτηση κάποια στιγμή διακόπηκε, όπως ήταν επόμενο, χωρίς θετικό αποτέλεσμα.
Ο δόκιμος είχε τό διακόνημα τού εκκλησιαστικού. Σηκώθηκε τό επόμενο πρωί στήν κανονισμένη ώρα ν' ανάψει τά καντήλια. Ήταν περίπου 4:00 τά ξημερώματα κι ενώ διέσχιζε τό διάδρομο, κτύπησε τό τηλέφωνο. Ο δόκιμος παραξενεύτηκε, σήκωσε τό τηλέφωνο καί....
τόν περίμενε μία πολλή μεγάλη έκπληξη. Ήταν ο Παππούλης! Φαντάζεστε τήν έκπληξη τού δοκίμου...
Τού λέει ο Γέροντας:
- Τί είναι εκεί;
- Ιερά Μονή....
- Ά! Λάθος έκανα, αλλά μήπως ήταν από Θεού;
Άρχισε τότε νά μιλά στό νεαρό δόκιμο γιά τήν ταπείνωση, τήν υπακοή καί τήν αγάπη τού Θεού. Μεταξύ άλλων είπε:
- ... Όσο αυξάνεται η αγάπη τού Χριστού, τόσο μειώνονται τά πάθη. Κι όσο μειώνονται τά πάθη, τόσο αυξάνεται η αγάπη γιά τόν Χριστό. Είναι όπως μία ζυγαριά. Κατάλαβες; Δέν σού λέω απλώς νά αγαπήσεις τόν Χριστό, αλλά νά τόν ερωτευτείς.
- Γέροντα, πώς θά αγαπήσω τόν Χριστό;
- Μέ τήν ταπείνωση!
- Καί πώς θά ταπεινωθώ;
- Νά κάνεις υπακοή.
- Καί πώς νά κάνω υπακοή;
- Δέν ξέρεις πώς νά κάνεις υπακοή; (Εδώ αγρίεψε λίγο.) Όλοι οι Πατέρες τό λένε κι οι Γραφές τό γράφουν καί λές "Πώς νά κάνω υπακοή"; Άν σέ είχα μπροστά μου, θά σού έδινα τρία χαστούκια, νά δείς!
- Στείλτε τά τηλεφωνικώς, Γέροντα!
Κάπου εδώ τελείωσε αυτός ο υπέροχος καί θαυμαστός διάλογος μέ τόν Γέροντα. Η τηλεφωνική εμπειρία έμεινε ανεξίτηλη στή μνήμη τού αδελφού, στόν οποίο εδραιώθηκε η πεποίθηση γιά τήν Αγιότητα τού Παππούλη καί αυξήθηκε η ευλάβεια πρός τό πρόσωπό του. Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, είναι μοναχός καί φέρει τό όνομά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου