Ο γλάρος Ιωνάθαν!

Ο γλάρος Ιωνάθαν του Λίβινγκστον είναι ένα όμορφο και συμβολικό παραμύθι.

Σίγουρα δεν είναι γραμμένο μόνο για παιδιά.

Η επιμονή του γλάρου Ιωνάθαν να ανακαλύψει ένα βαθύτερο νόημα ζωής ,τον οδήγησε σε ρήξη με τον συνηθισμένο τρόπο ζωής της κοινότητας των γλάρων. 

Δε συμβιβάστηκε ποτέ με την ιδέα,ότι ο λόγος που πετά, είναι απλά για να βρίσκει φαγητό, όπως έλεγαν οι υπόλοιποι γλάροι του σμήνους. 

Ο γλάρος Ιωνάθαν, πετούσε ψηλά στον ουρανό και ένιωθε ότι τα φτερά του δόθηκαν για ένα πιο ανώτερο σκοπό!

Να χαίρεται από ψηλά τον κόσμο αλλά να ζει και τη χαρά του πετάγματος. Στο πέταγμα του δεν ήταν φειδωλός δεν πετούσε δηλαδή μόνο για να βρει τροφή. 

Αλλά ζούσε το φτερούγισμα σαν πηγή ζωής και ελευθερίας!

Σαν μια ανώτερη δύναμη να τον καθοδηγούσε, και να τον βοηθούσε να ανακαλύψει το βαθύτερο νόημα της ζωής του και τον λόγο της ύπαρξης του. 

Ακόμη κι όταν λόγω της επιμονής του, σε αυτό τον τρόπο σκέψης, έγινε απόβλητος από το υπόλοιπο κοπάδι, ακόμη κι όταν ο συλλογικός τρόπος σκέψης τον έκανε να αισθάνεται προβληματικός, ούτε τότε δεν τα παράτησε. Τελειοποίησε την τέχνη του πετάγματος του και εκείνοι που τον χλέυαζαν, εκείνοι που τον έδιωξαν από την παρέα τους επειδή είχε βάλει το όνειρό του πάνω από την κοινωνική επιταγή , κάποια στιγμή τον παραδέχθηκαν και τον αποδέχθηκαν για ότι είχε καταφέρει.

Και ο Ιωνάθαν, επέστρεψε στο σμήνος.

Όχι με πίκρα, όχι με διάθεση εκδίκησης. Αλλά με τη βαθύτερη επιθυμία να δείξει το δρόμο. Να βοηθήσει και τους άλλους γλάρους να καταλάβουν -όσους το επιθυμούσαν-, ότι το θέμα δεν είναι να πετάς μόνο για το φαγητό.

Αλλά να πετάς γιατί είσαι πλασμένος για αυτό και γιατί το φτερούγισμά σου είναι πηγή χαράς και ευτυχίας!!

Επίσης το θέμα είναι να κρατήσεις το όνειρό σου και να παλεύεις γι αυτό, αδιαφορώντας για τις κατευθύνσεις που σου δίνουν οι άλλοι γλάροι, που έμαθαν να κάθονται στα βράχια, μαλώνοντας μεταξύ τους για το φαγητό.

Ο γλάρος Ιωνάθαν, ποτέ δεν έχασε την επαφή με το όνειρο. Η αν το θέλετε, ποτέ δεν έχασε την επαφή με το λόγο της ύπαρξης του. Ή ακόμη, ποτέ δεν έχασε την επαφή με το αληθινό του Είναι. Όλοι θα μπορούσαμε να είμαστε εν δυνάμει σαν το γλάρο Ιωνάθαν. Αρκεί να ανακαλύψουμε το σκοπό της δημιουργίας μας και τον πνευματικό πλούτο που υπάρχει μέσα μας!

Να αναζητήσουμε την Αλήθεια και να την βρούμε γιατί η αλήθεια μας έχει αποκαλυφθεί αλλά υπάρχει και μέσα μας. Στο δρόμο μας βρίσκονται πολλοί γλάροι, κάτω εκεί στο έδαφος που προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Πως δηλαδή, δεν υπάρχει όνειρο και δεν υπάρχει σκοπός ζωής.

Πως αρκεί να εξασφαλίζεις την τροφή και τα υπόλοιπα δε μετράνε. Και είναι πολλοί αυτοί οι γλάροι. Τεράστια η πίεση που ασκούν. Αλλά καμιά πίεση δε μπορεί να συγκριθεί με την οδύνη της συναίσθησης ότι έχεις χάσει το δρόμο σου.. Πως έχεις χάσει τον σκοπό της ζωής σου και ακολουθείς τυφλά και ζεις τον τρόπο ζωής που σου έχουν επιβάλλει οι άλλοι, η «κοινωνία των γλάρων»!!