Η αληθινή μετάνοια ξεκινά κυρίως ως επίγνωση και συνειδητοποίηση του χωρισμού μας από το θεό και το Άγιο θέλημα Του.
Εφόσον κατανοήσει αυτό τον χωρισμό του ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί την γυμνότητα του.
Έτσι όλες οι αμαρτίες μας συνοψίζονται σε μία και μόνο βασική αμαρτία: Ποια είναι η σχέση μας με τον θεό και παράλληλα με τους ανθρώπους .
-Πόσο πιστεύουμε στον Θεό;
-Πόσο αγαπούμε τους ανθρώπους;
-Έχουμε ζήλο και επιθυμία να σχετιστούμε μαζί Του;
Έτσι θα λέγαμε ότι οι αμαρτίες μας θα μπορούσαν να συνοψισθούν σε τρεις κατηγορίες.
Α. Σε σχέση προς το Θεό:
Είναι οι αμαρτίες που αφορούν το θέμα της πίστεως.
-Η αδυναμία της εμπιστοσύνης στο θεό.
-Οι αμφιβολίες και η διαστροφή της πίστεως.
-δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.
-Θέματα που έχουν σχέση με την συνέπεια μας στην προσευχή,την νηστεία ,την μετοχή μας στη θεία λατρεία και κυρίως στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας.
Έτσι φαίνεται ότι η εξομολόγηση δεν είναι μια απλή απαρίθμηση «ανήθικων πράξεων»
Αλλά η εξακρίβωση ότι η ρίζα όλων των αμαρτιών βρίσκεται ακριβώς στην ποιότητα της πίστης.
Είναι δηλαδή η πίστη μας ζωντανή και προσωπική σχέση και αγάπη προς το Θεό,ή είναι μια απρόσωπη και αφηρημένη πίστη χωρίς ζωή και χαρά;
Β. Σε σχέση προς τον πλησίον:
Οι αμαρτίες που έχουν σχέση με τον πλησίον είναι:
-Ο Εγωισμός μας και η αλαζονεία.
-Η αδιαφορία προς τοὺς συνανθρώπους μας.
-Η έλλειψη αγάπης και ενδιαφέροντος προς τους ανθρώπους.
-Επίσης οι μικρότητες οι , ζηλοτυπίες,οι καταλαλιές,και οι συκοφαντίες.
Εδώ ακριβώς όμως η κάθε αμαρτία πρέπει να «εξατομικεύεται» να γίνεται έλεγχος και έρευνα για τον κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο που έχει διαπραχθεί.Έτσι ώστε να συναισθανθεί κανείς και να δει στο πρόσωπο του άλλου κατα του οποίου αμάρτησε, την παράβαση της μεγάλης αρετής της αγάπης και της ευσπλαχνίας.
Γ.Σε σχέση προς τον εαυτό μας:
-Οι Αμαρτίες που αφορούν πάσης φύσεως φιληδονία σαν μοναδικό σκοπό της ζωής μας.
-Την φιλαργυρία μας σαν ακόρεστη πείνα αποκτήσεως υλικών αγαθών.
-Την λαιμαργία,την γαστριμαργία αλλά και τους
πειρασμούς της σάρκας.
Άλλες αμαρτίες γενικά είναι:
-Αμαρτία είναι η έλλειψη κάθε επιθυμίας για την εμβάθυνση στο πραγματικό νόημα της ζωής .
-Αμαρτία είναι η μη συναίσθηση της αμαρτωλότητας.
-Αμαρτία είναι επίσης η ανευθυνότητα κατα την εκτέλεση των βιοτικών μεριμνών και των οικογενειακών μας υποχρεώσεων.
-Αμαρτία είναι να μην αισθανόμαστε την έλλειψη της παρουσίας του Θεού στην ζωή μας.
-Έτσι θα λέγαμε ότι η συνειδητοποίηση ότι όλη η ζωή μας έχει σκοπό (την κοινωνία μας με την θεία χάρη) είναι ένα μικρό θαύμα.
Η εξομολόγηση είναι τέλος μια πρόσκληση του ανθρώπου για αλλαγή ζωής, ένας αγώνας εναντίον της αμαρτίας που είναι κάθε μας πράξη που μας απομακρύνει από την χάρη του Θεού.
Ο Θεός δεν μπορεί να μας συγχωρέσει, εφόσον ο άνθρωπος δεν το επιθυμεί και δεν αποφασίζει να βγει από τον κόσμο της αμαρτίας και την αυτάρκεια του μικρόκοσμου του.
Πρέπει όμως να ξέρουμε μια τέτοια επιστροφή είναι αδύνατη χωρίς την χάρη του θεού.
Από μας ο Θεός ζητάει την επιθυμία,την απόφαση,τον πόθο και την προσπάθεια.
Τα υπόλοιπα τα κάνει ο Θεός .Έρχεται ο ίδιος για βοήθεια.Πρέπει δε να ξέρουμε ότι δεν υπάρχει πραγματικὴ άφεση εκεί όπου δεν υπάρχει μετάνοια.
Ο Θεὸς δέχεται τον άνθρωπο όταν αυτός προσέρχεται προς Αυτόν.
Προσέρχομαι όμως σημαίνει μετάνοια, μεταβολή, επανεκτίμηση της ζωής και του εαυτού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου