Ενώ ο
Ηράκλειος έκανε νικηφόρους αγώνες κατά των Περσών, νέος φοβερός κίνδυνος
απειλούσε την Κωνσταντινούπολη.
Οι Άβαροι το 626 μ.Χ. πολιορκούν ξαφνικά την
Κωνσταντινούπολη από ξηρά και θάλασσα. Η κατάσταση πια ήταν εξαιρετικά κρίσιμη.
Όλοι τους μικροί και μεγάλοι προσεύχονται στο Θεό και κάνουν ό,τι μπορούν για
τη σωτηρία της πόλης. Ο Πατριάρχης Σέργιος με την εικόνα της Θεοτόκου στα χέρια
εμψυχώνει τους λίγους, αλλά ηρωικούς υπερασπιστές της πόλης. Όλοι τους ζητούν
τη μεσιτεία της Θεοτόκου. Αυτή θεωρούν υπέρμαχο στρατηγό στον άνισο αγώνα τους.
Το θαύμα που όλοι περίμεναν, έγινε. Οι σφοδρές
επιθέσεις των Αβάρων αποκρούονται από τους γενναίους μαχητές. Συνάμα ένας
δυνατός ανεμοστρόβιλος βύθιζε τα εχθρικά πλοία στη θάλασσα.
Η Θεοτόκος είχε σώσει την πόλη. Οι
κάτοικοι από ευγνωμοσύνη συγκεντρώνονται στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών.
Εκεί ψάλλουν όρθιοι τον Ευχαριστήριο ύμνο στη Θεοτόκο
«Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια» , που δημιουργήθηκε
εκείνη τη νύχτα. Ο ύμνος αυτός μαζί με άλλα τροπάρια και τους χαιρετισμούς της
Θεοτόκου, που είχαν γίνει παλιότερα, ονομάστηκε «Ακάθιστος Ύμνος».
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Στον
Ακάθιστο Ύμνο απευθύνουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο 144 χαιρετισμούς, που ξεκινούν
με το «Χαῖρε».
Μέσα σε αυτούς τους χαιρετισμούς η Παναγία μας παρουσιάζεται ως:
· η πύλη που οδηγεί στη
σωτηρία
· αυτή που ενώνει τους
πιστούς με το Χριστό
· ο ανεξάντλητος θησαυρός
της ζωής
· ο ακλόνητος πύργος της
Εκκλησίας
· το πυκνόφυλλο δέντρο
κάτω απ’ το οποίο σκεπάζονται οι πιστοί
· η μεσίτρια για τη
συγχώρηση των
αμαρτωλών
· το καύχημα των πιστών
· η αίτια που ανοίχτηκε ο
Παράδεισος
· το κλειδί της βασιλείας
του Χριστού
· η ελπίδα των αιωνίων
αγαθών
· το πλοίο αυτών που
θέλουν να σωθούν
· το λιμάνι αυτών που
ταξιδεύουν στο πέλαγος της ζωής
· η επουράνια σκάλα με
την οποία κατέβηκε ο Θεός
· η γέφυρα που μεταφέρει
τους πιστούς στον ουρανό
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Η
πρώτη λέξη του μηνύματος του Θεού προς την Παρθένο Μαρία ήταν το «Χαῖρε».
Η χαρά του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι το αντίθετο της λύπης και της
καταδίκης της Εύας.
Η πρώτη κλήση της Παρθένου ήταν η χαρά.
Η Θεοτόκος κλήθηκε να είναι χαρούμενη και να δίνει τη χαρά.
Και η Παναγία έμεινε πιστή στην κλήση της αυτή.
Και γι’ αυτό έγινε και γίνεται πηγή και «αιτία χαράς» για κάθε άνθρωπο και κάθε
δημιούργημα.
Σήμερα, μας
πολιορκεί ένας μικροσκοπικός εχθρός, που απειλεί την
υγεία μας και τη ζωή μας.
Χρησιμοποιούμε τα όπλα της επιστήμης για προστασία και βοήθεια.
Ο χριστιανός εμπιστεύεται τη ζωή του στα χέρια του Θεού και αναφωνεί συνεχώς το
«Δόξα τω Θεώ» και το «Κύριε ελέησον».
Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι πάντα η μεσίτρια προς τον Θεό, γιατί δεν παύει να
πρεσβεύει και να ικετεύει για μας.
Πρὸς
τίνα καταφύγω ἄλλην Ἁγνὴ;
ποῦ προσδράμω λοιπὸν καὶ σωθήσομαι;
ποῦ πορευθῶ;
ποίαν δὲ ἐφεύρω καταφυγήν;
ποίαν θερμὴν ἀντίληψιν;
ποῖον ἐν ταῖς θλίψεσι βοηθόν;
Εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω,
εἰς σὲ μόνην καυχῶμαι,
καὶ ἐπὶ σὲ θαρρῶν κατέφυγον.
Μανόλης Καλλίγερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου