Ήταν η γιορτή σου γλυκιά μου Παναγιά.
Και τιμούμε τη θεία σου Κοίμηση, ενώ εγώ ξέρω πως είσαι σε
διαρκή αφύπνιση. Γιατί έχουμε γεμίσει με μάγους παμφάγους, που μας έχουν
τρελάνει όχι με θαύματα, αλλά με «θα». Μόνο εσύ, ακόμη και χωρίς τάματα, κάνεις
θαύματα και ο κόσμος από πίστη μεθά.
Γι’ αυτό, Παναγιά μου, επειδή θέλω κι εγώ να σε προσκυνήσω
και να σε τιμήσω, πες μου πως θέλεις να σε πω και να προσφωνήσω; Μεγαλόχαρη;
Γρηγορούσα; Ελεούσα; Παρηγορούσα; Πλατυτέρα; Του Θεού Μητέρα; Δεομένη;
Κεχαριτωμένη; Οδηγήτρια; Παρηγορήτρια; Βασίλισσα Ουρανού και Γης; Θρηνωδούσα;
Δακρυρροούσα; Γλυκοφιλούσα; Χρυσομαλλούσα; Ρόδον το Αμάραντον; Άξιον Εστί;
Νικηφόρα; Παντάνασσα; Υπαπαντή; Παναγία Τηνιακιά; Παναγία Σουμελά;
Εκατονταπυλιαννή;
Θέλω να με βοηθήσεις, Παναγία μου. Και να μου πεις ποιο
όνομά σου πρέπει να διαλέξω για να με ακούσεις και να μη σε μπλέξω. Κι επειδή
είμαι κι εγώ από την Τήνο, πες μου, ποιο όνομα θέλεις να σου δίνω. Πώς να σε
προσφωνήσω, πιο πολύ να σε τιμήσω;
Ξέρεις κάτι; Εσύ, Παναγίας μου Μεγαλόχαρη, θα κάνεις το
Θαύμα σου, όπως και αν σε πω, όπου κι αν βρεθώ. Θα κάνεις το θαύμα που
περιμένει όλος ο κόσμος, αυτό που περιμένω κι εγώ.
Γι’ αυτό, επειδή είσαι Μητέρα του Θεού και Μητέρα του Λαού,
Εγώ ξέρεις πως θα σε πω; Έτσι απλά,
ανθρώπινα, ψιθυριστά…
Μάνα… Μητέρα…Μητέρα Παναγιά.
του Κώστα Π. Παναγιωτόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου